Σατιρικές Τοξοβολές Δ’ του Ανδρέα Γεωργιάδη απο της Εκδόσεις Γερμανός

Γράφει ο Στέλιος Παπαντωνίου

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης καλλιεργεί εδώ και χρόνια τη σατιρική ποίηση, εκτός των μελετών του και των μεταφράσεων αρχαίων κειμένων. Ως σατιρικός ποιητής έχει υπόβαθρο δυνατό την γνώση των καθημερινών της ζωής, των παράξενων και απρόσμενων, μελετά όμως και την Ιστορία μας και παρακολουθεί την εξέλιξη του κυπριακού, για το οποίο εκφράζεται με πικρή ειρωνεία και βέβαιη σοφία.

Η ενασχόληση με το φέιζπουκ του δίνει πολλές ευκαιρίες να εκφραστεί και να επικοινωνήσει με το πολυπληθές αναγνωστικό του κοινό με το οποίο διαλέγεται μετρικά. Η στιχουργική του άψογη και οι ομοιοκαταληξίες του επιτυχημένες.

Σε μερικά του ποιήματα υποβόσκουν εμβατήρια και θούριοι, που εμφανίζονται όμως τώρα θρηνωδώς, λόγω των πικρών καταστάσεων του εθνικού μας θέματος. Αυτογνωσία και αυτομαστίγωμα διακρίνεται σε πολλά. Η ιστορική μας πορεία ανάμεσα σε αντιφάσεις και αντιθέσεις, δόξας, ύψους, πολιτισμού αλλά και κατάπτωσης, οδηγεί κάποτε σε υποτίμηση του αντιπάλου αλλά και σε αυτομεμψία. Το φαίνεσθαι και το είναι, σοβαροφανείς ρήσεις και μηδαμινά νοήματα ή κενά συναισθήματα αποκαλύπτει η σατιρική του γραφίδα, διδασκαλική ράβδος προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.

Η αδιαφορία για τα κοινά και η στροφή στο προσωπικό κέρδος, το λεγόμενο “των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε” αναπτύσσεται ποιητικά και διδακτικά. Ένα σύμπαν αναστραμμένων αληθειών, ψευδαισθήσεων, φαντασιώσεων, αποκαλύπτει ο ποιητής ότι μας καθοδηγεί ως λαό. Ως ελληνισμός -με τα δύο βασικά κέντρα Ελλάδας Κύπρου- φαίνεται να αλληλοσυγκρουόμαστε, ενώ η επιθετικότητα της γείτονος θεριεύει. Οικονομικά και άλλα σκάνδαλα δεν μένουν ασχολίαστα, όπως και οι επιλογές των “αρίστων” πολιτικών προσώπων.

Οι ωραίες γυναίκες πάντα πρώτες στην ποιητική ερωτική επιθυμία, πάντα όμως ανατρεπτικές στην πορεία και στο τέλος του ποιήματος. Η φαντασία αχαλίνωτη στις ερωτικές συναντήσεις με τις ωραίες, με επίκεντρο το φέιζπουκ, ενώ προσωπικά θέματα υγείας σχολιάζονται με χάρη.

Μεγάλη χαρά μας να διαβάζουμε τα σατιρικά του Ανδρέα Γεωργιάδη, που ευφραίνουν και διδάσκουν.